-
1 куриный
1. прил.тауыҡ...ы2. в знач. сущ. мн.; зоол. куриныетауыҡ һымаҡтартауыҡ, күркә һ.б.куриная слепота: — 1) мед. тауыҡ күҙ (саҡ ҡына ҡараңғыла ла күрмәй торған күҙ ауырыуы)
-
2 курица
-
3 куроводство
-
4 куроводческий
-
5 клевать
1. несов. чтоо птицахсүпләү, суҡыу2. несов.ударить клювомсуҡыу3. несов.без доп.о рыбеҡабыу, сиртеү4. несов. безл.; перен., разг., шутл.барып (килеп) сығыуклевать носом — йоҡо баҫыу, йоҡомһорап ултырыу
денег куры не клюют — у кого аҡсаһы бик күп, тауыҡ сүпләһә лә бөтөрлөк түгел (бөтмәҫ)
-
6 айсберг
-
7 бархан
м; ед.бархан, ҡом тауысүлдәрҙә -
8 барханы
мн.бархан, ҡом тауысүлдәрҙә -
9 белый
1. прил.аҡ2. прил.очень светлыйаҡ, аҡһыл һары, етен төҫлө, аҡ тәнле3. прил.контрреволюционныйаҡ4. прил. в знач. сущ. мн. белыешашки, шахматные фигуры светлого цвета в отличие от чёрныхаҡтар5. прил.как составная часть некоторых зоологических и ботанических названийаҡбелый билет — аҡ билет (сәләмәтлеге насар булыу сәбәпле, хәрби хеҙмәттән азат ителеү хаҡындағы документ)
белая кость ирон. — аҡһөйәк (юғары ҡатлам кешеһе)
белое мясо — аҡ ит (быҙау йәки тауыҡ, күркә ите)
доводить до белого каления — ҡанға тоҙ һалыу, ҡанды ҡыҙҙырыу, шартлар хәлгә еткереү
принимать белое за чёрное — аҡты ҡара тиеү, аҡты ҡара итеп күреү
-
10 бульон
-
11 гора
1. жтау2. ж мн. горыгорная местностьтауҙар, таулы урын3. жчего, из чегомножествотау-тау, өйөм-өйөм, бик күпне за горами — артыҡ алыҫ түгел, яҡында
в гору идти (подниматься) — юғары күтәрелеү, эш-хәл шәпкә китеү, уңыштарға ирешеү
под гору идти (катиться и т.п.) — түбән төшөү, кирегә китеү (уңышһыҙлыҡтарға осрау)
пир горой — мул һый, хан туйы
стоять (встать, стать) горой за кого-что — кемдер (ниҙер) өсөн ныҡ тороу, кемделер (ниҙелер) үлеп яҡлашыу
-
12 домосед
мөйҙә генә ултырыусы, өй тауығы -
13 домоседка
жөйҙә генә ултырыусы, өй тауығы -
14 есть
I1. несов.кого-что и без доп.ашау2. несов. чторазрушать, разъедать химическиашау, киҫеү, ҡырҡыу3. несов. чтоо дымеәсеттереүесть глазами кого — ашарҙай (йоторҙай) булып, текләп (тишеп) ҡарау
есть просит шутл. — ашарға һорай (башы тишелгән аяҡ кейеменә ҡарата)
II1. наст. вр. от быть2. в знач. сказ.имеетсябаркак есть — шул көйө, һис үҙгәрешһеҙ
какой ни (на) есть — ниндәй генә булһа ла, төрлөсә
то есть (т.е.) — йәғни
межд.; воен.була ул! -
15 застой
1. мтотҡарлыҡ, туҡтау, хәрәкәтһеҙлек2. м перен.торғонлоҡ -
16 изжарить
-
17 клеваться
-
18 клохтанье
-
19 клохтать
1. несов.ҡытҡылдау, ҡыт-ҡыт килеү (итеү)2. несов. перен., разг.мығырлау, мығыр-мығыр килеү -
20 крапчатый
прил.бөрсөк төшкән, төрткөлө, сыбар
См. также в других словарях:
тауық — жылы. Жыл санаудың 12 жылдық жүйесі бойынша оныншы жыл. Сол бір шаш етектен боп түскен қары қалың қысты жұрт т а у ы қ ж ы л ы болған ерекше уақиға десіп жүр (Жыл он екі ай, 1978, 134) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тауық кетек — (Қарақ., Мой.) тауықкүрке. Тауық жататын жерді т а у ы қ к е те к дейді (Қарақ., Мой.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тауықша — үст. Тауық құсап, тауық тәрізді. Көйлегінің етегін кең етіп жайып тастап, кемпірдің жұмыртқа басқан т а у ы қ ш а жарбая отыруы тегін отырыс емес екен (Б.Соқпақбаев, Таңд., 353). Емпірттіктер ұзын орындыққа жайғасып, т а у ы қ ш а тізіліп… … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тауықшылап — үст. Тауық құсап, тауық тәрізденіп. Оңтүстікте т а у ы қ ш ы л а п «тары дау» боп, «Өзгенің аты озып кеп, жарыды ау деп…» (Е.Дүйсенбай, Бозала таң, 260) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тауы жығылу — (Түрікм.: Ашх., Таш., Көнеүр., Тедж.) тауы шағылу. Оның беті қайтып, т а у ы ж ы ғ ы л ы п көрген емес (Түрікм., Ашх.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
тауық — зат. Қораз бен мекиен тобынан құралатын үй құсы … Қазақ дәстүрлі мәдениетінің энциклопедиялық сөздігі
тауықкүрес — зат. этногр. Екі адамның біреуінің сол аяғы мен оң қолын, екіншісінің оң аяғы мен сол қолын бүгіп байлап, күрестіру. Қайсысы алдымен жығылса, сол ұтылады (Ойын сауық, 218) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тауықсоқыр — сын. Кеш түссе болды көрмейтін (кемістік). Т а у ы қ с о қ ы р ат қараңғыда табан жолын көрмейді, жолдың жайлы жайсызын аңғармайды (Ата салты., 83) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
тауықтамақ — зат. Асты тым аз ішетін адам. Мына Ыбекең ел ішінде сыйсыз емес тәрізді нағыз т а у ы қ т а м а қ, құсұйқының өзі болса керек (Ж.Өмірбеков, Қызыл су, 35) … Қазақ тілінің түсіндірме сөздігі
көрке тауық — (Шығ.Қаз., Ү Н.) күрке тауық. Ол мұнда к ө р к е т а у ы қ деп аталады (Шығ.Қаз., Ү Н.) … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі
су тауық — (Қарақ.) тауықтан кішілеу, түсі сұр қасқа құс … Қазақ тілінің аймақтық сөздігі